صدای ایران

مباهله از ریشه «بهل» به معنای رها ساختن، ترك گفتن، به خود واگذاشتن و قید و بند چیزی را برداشتن و نیز لعنت كردن آمده است كه از زبان­های عبری و سریانی وارد زبان عربی شده است و در اصطلاح به عملی گفته می­شود كه دو یا چند نفر كه در مسأله مهم دینی با یكدیگر اختلاف دارند، در یك جا جمع شوند و با اصرار و تضرع به درگاه خداوند، از او بخواهند آن را كه بر باطل است، رسوا و مجازات كند. تفاوت میان مباهله و لعنت كردن آن است كه مباهله از شدت و تأكید بیشتری برخوردار است.